ΜΟΛΟΣΣΟΣ

O Mολοσσός είναι ένας αρχαιότατος σκύλος (αρχικά κυνηγίου & φύλαξης, στις μέρες μας σύντροφος και προστάτης της οικογένειας) που χρωστάει το διεθνές όνομά του στην αρχαία Ελλάδα. Γνωστός ήδη από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναπτύχθηκε στην κεντρική Ευρώπη και είναι γνωστός επίσης με τα ονόματα Μέγας Δανός (Great Dane, Grand Danois, Danische Dogge), Γερμανικό Ντογκ (Deutsche Dogge ή Dogue Allemand) και Αλάνο (στην Ιταλία & τις ισπανόφωνες χώρες). Ο «Σιδηρούς Καγγελάριος» Βίσμαρκ ανακήρυξε τον Μολοσσό εθνική φυλή της Γερμανίας, ενώ Μολοσσό είχε επίσης ο Γκάρυ Κούπερ και πολλοί άλλοι διάσημοι. Τον χαρακτηρίζει το μεγάλο μέγεθος και η ευγένεια, που του χάρισαν το προσωνύμιο «ο ευγενικός γίγαντας», ενώ για τις κλασικές αναλογίες και την ομορφιά του κέρδισε τον χαρακτηρισμό «ο Απόλλωνας των σκύλων». Είναι ένας σκύλος που, παρά το μεγάλο του μέγεθος (ξεπερνάει τα 80εκ. ύψος στους ώμους και τα 60 κιλά βάρος) μπορεί να προσαρμοστεί ακόμα και σε διαμέρισμα, γιατί είναι σκύλος του σπιτιού, ήρεμος, καθαρός, διακριτικός και μετρημένος. Αρκεί βέβαια να ζεί κοντά μας, δίπλα μας, γιατί αλλιώς ο Μολοσσός «μαραζώνει»: ο πιο σίγουρος τρόπος να τον βλάψετε είναι να τον δέσετε σ’ ένα σκυλόσπιτο, στην αυλή, τον κήπο ή την ταράτσα-γρήγορα θ’ αρρωστήσει γιατί υγιής και ευτυχισμένος είναι μόνο μαζί σας, μέσα στο σπίτι, σαν μέλος της οικογένειας. Άλλωστε το κοντό, μονό, στιλπνό του τρίχωμα δεν του παρέχει προστασία από την υγρασία και τα ρεύματα και η φυλή είναι ευπαθής στις πνευμονίες. Eπιπλέον στη χώρα μας η εξάπλωση της λεϊσμανίασης (καλα-αζάρ), μιας πάθησης που μεταδίδεται στο σκύλο από προσβεβλημένες σκνίπες και είναι θανατηφόρα ή θεραπεύεται πολύ δύσκολα και σπάνια, έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας – και προσβάλλει συχνότατα τους σκύλους που ζουν εκτός σπιτιού! Αν λοιπόν αγαπάτε το σκύλο σας, προστατέψτε τον από τους κινδύνους που απειλούν τη ζωή του… Φυσικά ο Μολοσσός χρειάζεται άσκηση και, όσο πιο μικρό χώρο διαθέτετε, τόσο πιο πολύ χρόνο θα πρέπει ν’ αφιερώνετε στις βόλτες και τη γυμναστική του. Προσοχή όμως, γιατί οι γιγαντόσωμοι σκύλοι όπως αυτός αναπτύσσονται αργά και δεν πρέπει να καταπονούνται πριν ενηλικιωθούν, για να μην δημιουργηθούν προβλήματα στο σκελετό τους. Μέχρι την ηλικία των δώδεκα μηνών το κουτάβι σας δεν θα πρέπει να κουράζεται καθόλου, ούτε να ανεβοκατεβαίνει σκάλες ή να πηδάει εμπόδια, για να μην στραβώσουν τα πόδια του. Για τον ίδιο λόγο, τα μπωλ του φαγητού και νερού του Μολοσσού δεν θα πρέπει να βρίσκονται στο πάτωμα, αλλά πάνω σε κατάλληλη βάση που θα τα φέρνει πάντα στο ύψος του αγκώνα του, καθώς θα ψηλώνει. Η διατροφή του Μολοσσού είναι κρίσιμη για την υγεία και την ανάπτυξη του, γι’ αυτό συνιστούμε μια πλήρη τροφή καλής ποιότητας και κατάλληλης ποικιλλίας ανάλογα με την ηλικία του, που θα περιέχει πάντα όλες τις βιταμίνες και την σύνθεση που είναι απαραίτητα για τον οργανισμό του (το μαγειρευτό φαγητό δεν περιέχει όλα τα στοιχεία για τον γιγαντόσωμο αυτό σκύλο, τα αποφάγια είναι ακατάλληλα και τα ψιλά κόκκαλα – από αρνί, χοιρινό ή κοτόπουλο – είναι πολύ επικίνδυνα γιατί σπάνε και μπορούν να καρφωθούν στον οισοφάγο, προκαλώντας ακόμα και θάνατο!). Επίσης, προτιμήστε μια τροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε πρωτείνες (όχι πάνω από 27%). Η πολύχρονη εμπειρία εκτροφέων σ’ όλο τον κόσμο έδειξε ότι οι γιγαντόσωμες φυλές χρειάζονται ήπια διατροφή στο στάδιο της ανάπτυξης, με προσοχή στην αναλογία του περιεχομένου ασβεστίου και φωσφόρου (πολύ κρίσιμος παράγων). Ταίζετε πάντοτε το σκύλο σας δύο φορές την ημέρα (νωρίς το πρωί και αργά το βράδι) γιατί η ποσότητα της ημερήσιας τροφής πρέπει να μοιράζεται σε δύο δόσεις. Προσοχή όμως: μουσκεύετε πάντα την κροκέτα με χλιαρό νερό επί ένα τέταρτο περίπου πριν τη δώσετε στο σκύλο, και ποτέ, μα ποτέ μην τον ταίζετε μία ώρα πριν και δύο ώρες μετά από έντονη άσκηση, στρες ή ταξίδι, για να αποφύγετε το θανατηφόρο φαινόμενο της συστροφής του στομάχου! Δυστυχώς, πολλοί σκύλοι έχουν χαθεί από αυτό το λόγο… Ο Μολοσσός, αν προέρχεται από σωστό εκτροφείο με υγιή ζώα και ανατραφεί από εμάς προσεκτικά, με αγάπη και φροντίδα, ζεί γύρω στα δέκα χρόνια χωρίς προβλήματα. Ο χαρακτήρας του έχει βέβαια την μεγαλύτερη σημασία : πρέπει να είναι φιλικός και με αυτοπεποίθηση, ένας πραγματικός «τζέντλεμαν», άφοβος όταν χρειαστεί αλλά όχι καυγατζής. Γι’ αυτό ποτέ μην πάρετε Μολοσσό από τα καταστήματα που εισάγουν ζώα σωρηδόν από αναξιόπιστες πηγές, ώστε να μην απογοητευτείτε παίρνοντας ένα κουτάβι με προβλήματα υγείας ή συμπεριφοράς, αμφίβολη προέλευση και όχι σωστή κατασκευή & εμφάνιση. Άλλωστε μόνο μέσα από την προσωπική επαφή του με τον υπεύθυνο, σοβαρό και αξιόπιστο εκτροφέα μπορεί ο αγοραστής του κουταβιού να πάρει τις ιδιαίτερες εκείνες πληροφορίες που είναι απαραίτητες για το σωστό μεγάλωμα του σκύλου του και που μόνο ο ειδικός κάθε φυλής γνωρίζει. Ο Μολοσσός είναι πολύ ευφυής και διαθέτει μια σχεδόν «ανθρώπινη» συμπεριφορά (όταν είναι τυπικός εκπρόσωπος της φυλής του και σωστά μεγαλωμένος). Όμως δεν είναι σκύλος-ρομπότ που εκπαιδεύεται με τη βία ούτε από τον οποιοδήποτε αδαή, αλλά μαθαίνει τα πάντα, γρήγορα και εύκολα, μόνο από τους ανθρώπους που αγαπά και σέβεται. Ο Μολοσσός είναι ένας πραγματικός τετράποδος αριστοκράτης, μεγαλόψυχος, γενναίος, προστατευτικός, πανέμορφος, και απαιτεί τους ανάλογους ανθρώπους. Συναντάται σε πέντε θαυμάσια χρώματα: υπόξανθο (κανελλί-χρυσαφί), ραβδωτό (τιγρέ), μαύρο, μπλε (στην απόχρωση του ατσαλιού) ή «αρλεκίνου» (άσπρο με μαύρα ακανόνιστα μπαλώματα). Οι υπόξανθοι και ραβδωτοί μολοσσοί έχουν συνήθως μαύρη «μάσκα» στο ρύγχος και σκουρόχρωμα αυτιά. Το ύψος των θηλυκών είναι το λιγότερο 72 εκ. στο ακρώμιο και των αρσενικών 5 εκ. περισσότερο. Οι θηλυκές είναι πολύ τρυφερές, περισσότερο υπάκουες και κατάλληλες για έναν αρχάριο κυνόφιλο, ενώ οι αρσενικοί είναι πιο ανεξάρτητοι και ζωηροί. Η εμφάνιση του Μολοσσού είναι αναμφισβήτητα επιβλητική και μαζί με τον ξεχωριστό χαρακτήρα του τον έχει κάνει έναν από τους πιο αγαπημένους τετράποδους συντρόφους στον πλανήτη. Όμως δεν είναι σκύλος για ματαιόδοξους επιδειξίες που θέλουν ένα γιγαντόσωμο σκύλο για να κάνουν «φιγούρα», επειδή «μεσ’ το τεράστιο σώμα του» έχει μια συναισθηματική καρδιά να χαρίσει μόνο σ’ αυτούς που το αξίζουν…

Μαρία Winsor-Γκινάλα www.petland.gr