Στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε για των εξωτερική ωτίτιδα (otitis externa), μια συχνή κατάσταση σε όλα τα ζώα συντροφιάς (κυρίως τον σκύλο και λιγότερο την γάτα)
Προδιάθεση Κάποιες φυλές εμφανίζουν συχνότερα ωτίτιδα (Γερμανικός Ποιμενικός, Cocker Spaniel, Labrador retriever,Shar Pei, κ.α.). Η ύπαρξη αυτιών με πολλές τρίχες και κρεμασμένα αυτιά προδιαθέτουν επίσης για την εμφάνιση εξωτερικής ωτίτιδας.
Αιτιολογία Πολλά είναι τα αίτια που προκαλούν εξωτερική ωτίτιδα 1) ξένα σώματα όπως μέρη φυτών (άγανα, αγκάθια), σκόνη, μικρές πέτρες κ.α. 2) υπερπαραγωγή κυψελίδας από τους κυψελιδοπαραγωγους και σμηγματογόνους αδένες του αυτιού 3) παράσιτα(otodectes cynotis,demodex, notoedres cati,κ.α.) νύμφες, μύγες. 4) αλλεργικές καταστάσεις (ατοπική δερματιτιδα, τροφικη αλλεργία, δερματίτιδα από ψύλλους κ.α.) 5) αυξημένη υγρασία και κακός αερισμός των αυτιών 6) διάφοροι μικροοργανισμοί (σταφυλόκοκκοι, πρωτέας), μύκητες (malassezia pachydermatis, candida albicans) 7) πολύ συχνός και βίαιος καθαρισμός των αυτιών 8) διαταραχές κερατινοποιήσης οι οποίες μπορεί να οφείλονται σε συστηματικές νόσους (ιδιοπαθής σμηγματόρροια, υποθυρεοειδισμός, σμηγματαδενίτιδα, παρβοεντερίτιδα-τύφος, Νόσος Carre-μόρβα, διαβήτης, λευχαιμία και AIDS γάτας κ.α.
Συμπτώματα Κυρίαρχο σύμπτωμα σχεδόν σε όλες τις μορφές ωτίτιδας, είναι ο κνησμός (φαγούρα) .Επίσης τα ζώα είναι ανήσυχα, νευρικά, τρίβουν τα αυτιά τους σε αντικείμενα ή στο πάτωμα ή τα ξύνουν με τα πόδια τους. Το πάσχον αυτί είναι συνήθως πρησμένο, με μειωμένη κινητικότητα και κατά την ψηλάφηση υπάρχει έντονος πόνος κυρίως στην βάση του αυτιού. Το ζώο έχει το κεφάλι του χαμηλά και γερμένο στην πλευρά του πάσχοντος αυτιού. Συχνά υπάρχει έκκριμα με ή χωρίς δυσοσμία. Σε περίπτωση που η φλεγμονή επεκταθεί στο μέσο αυτί (μέση ωτίτιδα) μπορεί να παρουσιαστεί παράλυση του προσωπικού νεύρου (παράλυση του ωτικού πτερύγιου, του άνω χείλους, του βλεφαρικού αντανακλαστικού, σιελόρροια), σύνδρομο Horner (βλεφαρόπτωση, προβολή τρίτου βλεφάρου μύση, ενόφθαλμος)
Πρόληψη - Θεραπεία Η θεραπεία διαφέρει ανάλογα με τα αίτια και τα συμπτώματα. Η θεραπεία αποφασίζεται μόνο από τον κτηνίατρο και μετά από ειδικές εξετάσεις που αυτός θα κρίνει όπως- ωτοσκόπηση, μικροσκοπική εξέταση ή και καλλιέργεια ωτικού υλικού, αντιβιόγραμμα, ακτινογραφία, βιοψία κ.α.
Κάποιες γενικές οδηγίες είναι:
Τακτικός καθαρισμός των αυτιών από τον κτηνίατρο. Προσοχή!- να μην χρησιμοποιούνται μπατονέτες , «ξυλάκια», τσιμπιδάκια κ.α. Πριν το μπάνιο τοποθετούμε ένα κομμάτι στεγνό βαμβάκι σε κάθε αυτί. Ζώα με ιστορικό συχνών ωτίτιδων να μην κολυμπούν στη θάλασσα. Να αποφεύγεται η επαφή με αδέσποτα ζώα (σκυλιά και κυρίως γάτες). Τα μέσα θεραπείας είναι φαρμακευτικά σκευάσματα για τοπική (αλοιφές, σταγόνες, διαλύματα) και για συστηματική χρήση (δισκία, κάψουλες ή σιρόπια). Οι ουσίες που χρησιμοποιούμε ποικίλουν αναλόγως των αιτιών. Μπορεί να είναι κυψελιδολυτικά, αντισηπτικά, αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, αντιμυκιτικά, παρασιτοκτόνα. Σε χρόνιες υπερπλαστικές αλλοιώσεις, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική αγωγή μπορούμε να επέμβουμε χειρουργικά
Προσοχή!!! - μην δίνεται φαρμακευτικά σκευάσματα για ωτίτιδες χωρίς τις οδηγίες του Κτηνιάτρου. Υπάρχει κίνδυνος όχι μόνο να μην γίνει σωστά η θεραπεία και να πάρει χρόνια μορφή η ωτίτιδα, αλλά ακόμη να μολυνθεί και ο άνθρωπος από κάποιους μικροοργανισμούς του άρρωστου ζώου!!
Τα ζώα με ωτίτιδα πρέπει να επανεξετάζομαι από τον κτηνίατρο κάθε 20 ημέρες μέχρι την οριστική θεραπεία.
-min.png)
-min.png)