-min.png)
Στην βόρεια και κεντρική Ευρώπη ζεί το τσιχλαηδόνι, Luscinia luscinia, που είναι περαστικό από τη χώρα μας τους Ανοιξιάτικους μήνες. Μοιάζει αρκετά με το κοινό αηδόνι στα χρώματα της πλάτης και έχει γκρίζες σκωληκοειδείς γραμμές στο στήθος. ΄Εχει λιγότερο ευχάριστο κελάηδημα απο αυτό του κοινού αηδονιού της δυτικής και νότιας Ευρώπης, είναι περισσότερο ηχηρό παρά μελωδικό, με σειρά κελαριστών και κροταλιστών ήχων που ακούγονται χιλιόμετρα μακριά ιδιαίτερα τις ήσυχες νύχτες.
Ένα ασυνήθιστο είδος αηδονιού είναι το κουφαηδόνι, Cercotrichas galactotes, που ζει και αναπαράγεται σε περιοχές με ανοιχτούς θάμνους, κοίτες ποταμών με αρμυρίκια, φραγκοσυκιές και φυστικιές. Έχει καστανή πλάτη και υπόλευκη κοιλιά. Η ουρά του είναι μακριά, καστανοκόκκινη, με ασπρόμαυρες κιλήδες που διακρίνονται όταν είναι απλωμένη. Συχνά κρατά τη ουρά του ανασηκωμένη. Διακρίνεται από το λευκό φρύδι, τη στενή σκούρα οφθαλμική γραμμή, τα έντονα σχέδια στο κεφάλι και την σκούρα πλευρική λωρίδα στην κορώνα. Το κουφαηδόνι περνάει πολύ χρόνο στο έδαφος.
Το κελάηδημά του έχει έναν τόνο μελαγχολίας, μοιάζει με αυτό της τσίχλας, αλλά είναι πιο υψηλότονο και με περισσότερα τιτιβίσματα.
Ένα ιδιαίτερο είδος αηδονιού που ζεί και αναπαράγεται μόνο στην Λέσβο όταν επιστρέψει απο την ανατολική Αφρική οπου αποδημεί, είναι το λευκόλαιμο αηδόνι, Ιrania gutturalis. Πρόκειται για ένα ντροπαλό πουλί, που φωλιάζει σε πυκνούς θάμνους και κελαηδά κρυμμένο ή αεροβατώντας. Έχει μήκος από 12–14 εκ. Είναι κομψό με μακρύ λαιμό και πόδια, μακρύ και ισχυρό ράμφος και μακριά μαύρη ή σκούρα γκρίζα ουρά που ειναι συχνά ανασηκωμένη. Έχει πορτοκαλί στήθος, λευκή στενή τραχηλιά, μαύρα πλαινά κεφαλιού, λευκό φρύδι και μολυβί πάνω μέρος. Το κελάηδημά του είναι γρήγορα και ακατάπαυστο, και αποτελείται από οξέα σφυρίγματα και σκληρά καλέσματα.
Το αηδόνι είναι στενά συνιφασμένο με την ελευθερία. Αν το κλείσουν στο κλουβί, πεθάινει από μαρασμό. Ελεύθερο μπορεί να ζήσει μέχρι και 18 χρόνια.
Η Ελληνική μυθολογία, τα δημοτικά τραγούδια, η ποίηση αλλά και πάμπολα βιβλία έχουν το αηδόνι ως κύριο πρωταγωνιστή μιας και είναι το αγαπητότερο στους περισσότερους ανθρώπους πουλί.
Ένα ασυνήθιστο είδος αηδονιού είναι το κουφαηδόνι, Cercotrichas galactotes, που ζει και αναπαράγεται σε περιοχές με ανοιχτούς θάμνους, κοίτες ποταμών με αρμυρίκια, φραγκοσυκιές και φυστικιές. Έχει καστανή πλάτη και υπόλευκη κοιλιά. Η ουρά του είναι μακριά, καστανοκόκκινη, με ασπρόμαυρες κιλήδες που διακρίνονται όταν είναι απλωμένη. Συχνά κρατά τη ουρά του ανασηκωμένη. Διακρίνεται από το λευκό φρύδι, τη στενή σκούρα οφθαλμική γραμμή, τα έντονα σχέδια στο κεφάλι και την σκούρα πλευρική λωρίδα στην κορώνα. Το κουφαηδόνι περνάει πολύ χρόνο στο έδαφος.
Το κελάηδημά του έχει έναν τόνο μελαγχολίας, μοιάζει με αυτό της τσίχλας, αλλά είναι πιο υψηλότονο και με περισσότερα τιτιβίσματα.
Ένα ιδιαίτερο είδος αηδονιού που ζεί και αναπαράγεται μόνο στην Λέσβο όταν επιστρέψει απο την ανατολική Αφρική οπου αποδημεί, είναι το λευκόλαιμο αηδόνι, Ιrania gutturalis. Πρόκειται για ένα ντροπαλό πουλί, που φωλιάζει σε πυκνούς θάμνους και κελαηδά κρυμμένο ή αεροβατώντας. Έχει μήκος από 12–14 εκ. Είναι κομψό με μακρύ λαιμό και πόδια, μακρύ και ισχυρό ράμφος και μακριά μαύρη ή σκούρα γκρίζα ουρά που ειναι συχνά ανασηκωμένη. Έχει πορτοκαλί στήθος, λευκή στενή τραχηλιά, μαύρα πλαινά κεφαλιού, λευκό φρύδι και μολυβί πάνω μέρος. Το κελάηδημά του είναι γρήγορα και ακατάπαυστο, και αποτελείται από οξέα σφυρίγματα και σκληρά καλέσματα.
Το αηδόνι είναι στενά συνιφασμένο με την ελευθερία. Αν το κλείσουν στο κλουβί, πεθάινει από μαρασμό. Ελεύθερο μπορεί να ζήσει μέχρι και 18 χρόνια.
Η Ελληνική μυθολογία, τα δημοτικά τραγούδια, η ποίηση αλλά και πάμπολα βιβλία έχουν το αηδόνι ως κύριο πρωταγωνιστή μιας και είναι το αγαπητότερο στους περισσότερους ανθρώπους πουλί.
-min.png)