-min.png)
Βάρος: 1,5 - 3 kgr
Χώρα Προέλευσης: Γερμανία
Aρχικός προορισμός: Γερμανία
Χώρα Προέλευσης: Γερμανία
Aρχικός προορισμός: Γερμανία
Δεν τρώει πολύ, πλένεται εύκολα, χωράει παντού και συμφέρει.
Παρά το μικρό του μέγεθος κερδίζει ακόμα και όσους προτιμούν τους μεγαλόσωμους σκύλους.
Παρά το μικρό του μέγεθος κερδίζει ακόμα και όσους προτιμούν τους μεγαλόσωμους σκύλους.
Το Πομεράνιαν έχει διατελέσει στο πλευρό πολλών διασημοτήτων και έχει διαπρέψει σε πολλούς τομείς. Το Πομεράνιαν είναι το μικρότερο μέλος της οικογένειας των Γερμανικών Σπίτς αλλά και του συνόλου των φυλών Σπιτς (όπως Σαμουαγιέντ, Κίσχουντ, Χάσκι Σιβηρίας, Μάλαμουτ, Νορβηγικό Ελκχαουντ, Τσόου Τσόου, κ.α.). Οι πρόγονοί του, πολύ πιο μεγαλόσωμοι, τραβούσαν έλκηθρα και καθοδηγούσαν ταράνδους στην Ισλανδία και στη Λαπωνία.
Πλέον, το μέγεθός του έχει συρρικνωθεί στα 1,5 έως 3 κιλά και το Πομεράνιαν τελεί κυρίως χρέη σκύλου συντροφιάς. Πρόκειται για ένα πανέξυπνο, χαρούμενο, ενεργητικό ζώο, που εκπαιδεύεται εύκολα και βρίσκεται πάντα σε επιφυλακή. Πολλά Πομεράνιαν έχουν συμμετάσχει με επιτυχία σε αγώνες υπακοής, agility και flyball και κάποια έχουν διατελέσει βοηθοί σε άτομα με ειδικές ανάγκες.
Πλέον, το μέγεθός του έχει συρρικνωθεί στα 1,5 έως 3 κιλά και το Πομεράνιαν τελεί κυρίως χρέη σκύλου συντροφιάς. Πρόκειται για ένα πανέξυπνο, χαρούμενο, ενεργητικό ζώο, που εκπαιδεύεται εύκολα και βρίσκεται πάντα σε επιφυλακή. Πολλά Πομεράνιαν έχουν συμμετάσχει με επιτυχία σε αγώνες υπακοής, agility και flyball και κάποια έχουν διατελέσει βοηθοί σε άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η εξωτερική εμφάνιση
Το Πομεράνιαν είναι ένα συμπαγές, ενεργητικό μικρόσωμο σκυλάκι, με κοντή πλάτη.
Σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής έχει μικρά σηκωμένα αυτιά και παχύ διπλό μανδύα τριχώματος, που το προστατεύει από τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και το χιόνι και χρειάζεται συχνή περιποίηση για να διατηρείται φουσκωτό και αφράτο. Η ουρά του καλύπτεται από πλούσιο μακρύ τρίχωμα και απλώνεται επίπεδη πάνω από την πλάτη. Η μουσούδα του έχει τονισμένο σταμάτημα (στοπ), που δίνει την αίσθηση ενός μεγάλου μετώπου και τα μάτια του είναι μικρά και αμυγδαλωτά. Το Πομ, όπως το αποκαλούν οι λάτρεις της φυλής, «έρχεται» σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων.
Συχνά βλέπουμε Πομεράνιαν από μέτριες εκτροφές να είναι πιο μεγαλόσωμα από το πρότυπο, με μονό μανδύα τριχώματος και μυτερή μουσούδα χωρίς έντονο στοπ μοιάζοντας περισσότερο με τα Νορβηγικά «ξαδέλφια» τους.
Το Πομεράνιαν είναι ένα συμπαγές, ενεργητικό μικρόσωμο σκυλάκι, με κοντή πλάτη.
Σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής έχει μικρά σηκωμένα αυτιά και παχύ διπλό μανδύα τριχώματος, που το προστατεύει από τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και το χιόνι και χρειάζεται συχνή περιποίηση για να διατηρείται φουσκωτό και αφράτο. Η ουρά του καλύπτεται από πλούσιο μακρύ τρίχωμα και απλώνεται επίπεδη πάνω από την πλάτη. Η μουσούδα του έχει τονισμένο σταμάτημα (στοπ), που δίνει την αίσθηση ενός μεγάλου μετώπου και τα μάτια του είναι μικρά και αμυγδαλωτά. Το Πομ, όπως το αποκαλούν οι λάτρεις της φυλής, «έρχεται» σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων.
Συχνά βλέπουμε Πομεράνιαν από μέτριες εκτροφές να είναι πιο μεγαλόσωμα από το πρότυπο, με μονό μανδύα τριχώματος και μυτερή μουσούδα χωρίς έντονο στοπ μοιάζοντας περισσότερο με τα Νορβηγικά «ξαδέλφια» τους.
Η ιστορία
Πήρε το όνομά του από την επαρχία της Πομερανίας που βρίσκεται στη νότια ακτή της Βαλτικής και ανήκει πλέον στη Γερμανία. Το 1870 αναγνωρίστηκε από τον Αγγλικό Κυνολογικό Ομιλο ο σκύλος Σπιτς. Το 1888 ένα Πομεράνιαν με το όνομα Μάρκο έφτασε στην Αγγλία για να συντροφεύσει τη Βασίλισσα Βικτωρία, οδηγώντας τη δημοτικότητα της φυλής στα ύψη. Λέγεται μάλιστα, ότι η Βασίλισσα ενίσχυσε την προτίμηση για πιο μικρόσωμα Πομ.
Ο χαρακτήρας
Είναι πιστά, εύστροφα, τρυφερά, εξωστρεφή, ζωηρά, με ανεξάντλητη ενέργεια και στη βόλτα διασκεδάζουν να στριφογυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους. Διαπρέπουν στο στίβο μορφολογίας, στα σκυλίσια αθλήματα και γίνονται εξαιρετικά σκυλιά θεραπείας και, φυσικά, συντροφιάς. Είναι τολμηρά, με ισχυρή θέληση και κάποια από αυτά ευέξαπτα. Αν προσέξετε τις συστάσεις θα τα πάνε καλά με άλλους σκύλους ή κατοικίδια στο σπίτι, εκτός από κάποια που πιστεύουν πως είναι πολύ μεγαλύτερα από το πραγματικό τους μέγεθος. Σε αυτήν την περίπτωση δε θα διστάσουν να επιτεθούν. Κάνουν προειδοποιητική φύλαξη με ηχηρό γάβγισμα. Έχουν την τάση να είναι συγκρατημένα με τους ξένους και να γαβγίζουν υπερβολικά, για αυτό πρέπει με συνέπεια να τους μάθετε να σταματάνε μετά τα πρώτα δύο-τρία γαβγίσματα. Πρόκειται για μια από τις πιο ανεξάρτητες φυλές – μινιατούρα. Περήφανα και χαρούμενα μαθαίνουν κόλπα εύκολα αλλά χρειάζονται αποφασιστικό χειρισμό. Εξηγείστε τους πως εσείς κάνετε κουμάντο, αλλιώς θα γίνουν ανυπάκουα και απαιτητικά. Δεν ενδείκνυνται για μικρά παιδιά. Η υπερβολική παιδική ενασχόληση τα κάνει νευρικά και ευέξαπτα. Με μεγαλύτερα, καλότροπα, παιδιά θα τα πάνε περίφημα και με ηπερήλικες εξαιρετικά. Η ζωντάνια τους και το ταμπεραμέντο τους τα κάνει συμπαθή ακόμα και σε άτομα που δε συμπαθούν συνήθως τις φυλές – μινιατούρα.
Πήρε το όνομά του από την επαρχία της Πομερανίας που βρίσκεται στη νότια ακτή της Βαλτικής και ανήκει πλέον στη Γερμανία. Το 1870 αναγνωρίστηκε από τον Αγγλικό Κυνολογικό Ομιλο ο σκύλος Σπιτς. Το 1888 ένα Πομεράνιαν με το όνομα Μάρκο έφτασε στην Αγγλία για να συντροφεύσει τη Βασίλισσα Βικτωρία, οδηγώντας τη δημοτικότητα της φυλής στα ύψη. Λέγεται μάλιστα, ότι η Βασίλισσα ενίσχυσε την προτίμηση για πιο μικρόσωμα Πομ.
Ο χαρακτήρας
Είναι πιστά, εύστροφα, τρυφερά, εξωστρεφή, ζωηρά, με ανεξάντλητη ενέργεια και στη βόλτα διασκεδάζουν να στριφογυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους. Διαπρέπουν στο στίβο μορφολογίας, στα σκυλίσια αθλήματα και γίνονται εξαιρετικά σκυλιά θεραπείας και, φυσικά, συντροφιάς. Είναι τολμηρά, με ισχυρή θέληση και κάποια από αυτά ευέξαπτα. Αν προσέξετε τις συστάσεις θα τα πάνε καλά με άλλους σκύλους ή κατοικίδια στο σπίτι, εκτός από κάποια που πιστεύουν πως είναι πολύ μεγαλύτερα από το πραγματικό τους μέγεθος. Σε αυτήν την περίπτωση δε θα διστάσουν να επιτεθούν. Κάνουν προειδοποιητική φύλαξη με ηχηρό γάβγισμα. Έχουν την τάση να είναι συγκρατημένα με τους ξένους και να γαβγίζουν υπερβολικά, για αυτό πρέπει με συνέπεια να τους μάθετε να σταματάνε μετά τα πρώτα δύο-τρία γαβγίσματα. Πρόκειται για μια από τις πιο ανεξάρτητες φυλές – μινιατούρα. Περήφανα και χαρούμενα μαθαίνουν κόλπα εύκολα αλλά χρειάζονται αποφασιστικό χειρισμό. Εξηγείστε τους πως εσείς κάνετε κουμάντο, αλλιώς θα γίνουν ανυπάκουα και απαιτητικά. Δεν ενδείκνυνται για μικρά παιδιά. Η υπερβολική παιδική ενασχόληση τα κάνει νευρικά και ευέξαπτα. Με μεγαλύτερα, καλότροπα, παιδιά θα τα πάνε περίφημα και με ηπερήλικες εξαιρετικά. Η ζωντάνια τους και το ταμπεραμέντο τους τα κάνει συμπαθή ακόμα και σε άτομα που δε συμπαθούν συνήθως τις φυλές – μινιατούρα.
Διάσημα Πομεράνιαν
• Η Βασίλισσα Βικτώρια λάτρεψε ένα Πομεράνιαν στη Φλωρεντία, τον Μάρκο, και από τότε η δημοτικότητά τους αυξήθηκε. Μάλιστα, λίγο πριν πεθάνει ζήτησε να φέρουν στο κρεβάτι της τον αγαπημένο της Τούρι για να τη συντροφεύσει στις τελευταίες ώρες της ζωής της.
• Δυο σκύλοι ήταν ανάμεσα στους επιζώντες του Τιτανικού, ένα Πεκινουά και ένα Πομεράνιαν.
• Πολλοί διάσημοι Ευρωπαίοι είχαν Πομεράνιαν. Μεταξύ τους, ο Γερμανός εκκλησιαστικός ηγέτης Μαρτίνος Λούθηρος, που αναφέρεται συχνά στο σκύλο του Μπέλφερλαϊν, στα γραπτά του.
• Ο Μικελάντζελο είχε ένα Πομεράνιαν, που υπομονετικά τον παρακολουθούσε να ζωγραφίζει την οροφή της Καπέλα Σιξτίνα, καθισμένο σε ένα μεταξωτό μαξιλάρι.
• Ο Ντάιαμοντ (Διαμάντι), σύντροφος του φυσικού Ισαάκ Νιούτον είχε την κακή συνήθεια να μασουλάει τα χειρόγραφα του αφεντικού του.
• Ο Μότσαρτ είχε την Πίμπερλ, στην οποία, μάλιστα, αφιέρωσε μια άρια.
• Ο Σοπέν διασκέδαζε τόσο με το Πομεράνιαν της αγαπημένης του, που συνέθεσε για χάρη του το «Βαλς των Μικρών Σκύλων».
• Η Βασίλισσα Βικτώρια λάτρεψε ένα Πομεράνιαν στη Φλωρεντία, τον Μάρκο, και από τότε η δημοτικότητά τους αυξήθηκε. Μάλιστα, λίγο πριν πεθάνει ζήτησε να φέρουν στο κρεβάτι της τον αγαπημένο της Τούρι για να τη συντροφεύσει στις τελευταίες ώρες της ζωής της.
• Δυο σκύλοι ήταν ανάμεσα στους επιζώντες του Τιτανικού, ένα Πεκινουά και ένα Πομεράνιαν.
• Πολλοί διάσημοι Ευρωπαίοι είχαν Πομεράνιαν. Μεταξύ τους, ο Γερμανός εκκλησιαστικός ηγέτης Μαρτίνος Λούθηρος, που αναφέρεται συχνά στο σκύλο του Μπέλφερλαϊν, στα γραπτά του.
• Ο Μικελάντζελο είχε ένα Πομεράνιαν, που υπομονετικά τον παρακολουθούσε να ζωγραφίζει την οροφή της Καπέλα Σιξτίνα, καθισμένο σε ένα μεταξωτό μαξιλάρι.
• Ο Ντάιαμοντ (Διαμάντι), σύντροφος του φυσικού Ισαάκ Νιούτον είχε την κακή συνήθεια να μασουλάει τα χειρόγραφα του αφεντικού του.
• Ο Μότσαρτ είχε την Πίμπερλ, στην οποία, μάλιστα, αφιέρωσε μια άρια.
• Ο Σοπέν διασκέδαζε τόσο με το Πομεράνιαν της αγαπημένης του, που συνέθεσε για χάρη του το «Βαλς των Μικρών Σκύλων».
-min.png)