7 ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑΣ

Διάλογος οικογένειας ψύλλων που μόλις έχουν καταφτάσει πάνω στο σκύλο σας και ετοιμάζονται να εγκατασταθούν: γιεεεε… εδώ να κατασκηνώσουμε μαμά, που έχει ωραία σκιά! Όχι, είναι μακριά από την καλή πηγή, ελάτε εδώ πιο πάνω έχει και μια ωραία σπηλιά για προστασία και πυκνή τριχοβλάστηση!
Στο τέλος αυτού του απαίσιου και μακρύ χειμώνα ήρθε επιτέλους η άνοιξη - έστω και βροχερή και το καλοκαιράκι. Μαζί με αυτά, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και παρείσακτοι νομάδες κατασκηνωτές πάνω στα κατοικίδιά μας. Κρότωνες, δηλαδή τσιμπούρια, και ψύλλοι (μπλιάχ). Πέρα από σιχαμένη και αντιαισθητική η παρουσία τους, είναι και πολύ επικίνδυνη για τη ζωή του κατοικιδίου μας.
Ζητούμενο είναι να πάρουμε τα μέτρα μας, ώστε να μετριάσουμε την παρουσία τους καθώς και τις επιπτώσεις αυτής της παρουσίας.
Πώς είπατε, «Τι είδατε»; Καλύτερα να μη βασιστείτε στην οπτική παρατήρηση, γιατί τις περισσότερες φορές ανεβοκατεβαίνουν και μετακινούνται πάνω στο σώμα του ζώου (εκδρομές κοκ).
Ας δούμε όμως γιατί πρέπει να βρισκόμαστε σε επιφυλακή για την παρουσία τους.
Μια του ψύλλου…
Ο ψύλλος για να τραφεί και να πολλαπλασιαστεί, πίνει αίμα από το παρασιτούμενο κατοικίδιο. Για να πετύχει την είσοδο του απομυζητικού του οργάνου στο κατοικίδιο, εκκρίνει ένα είδος σάλιου που σκοπό έχει να χαλαρώσει το φραγμό της επιδερμίδας. Σε αυτό το σάλιο τα περισσότερα κατοικίδια αντιδρούν με φαγούρα και ερύθημα – κοκκινίλα. Σε αρκετές περιπτώσεις αυτή η κατάσταση οδηγεί στο ξέσπασμα μιας αλλεργικής δερματίτιδας, που αν δεν προσεχθεί, καταλήγει σε πυώδη δερματίτιδα από μια ορισμένη περιοχή του δέρματος σε όλο το σώμα. Το τρίχωμα αρχίζει να αραιώνει και σύντομα πέφτει αφήνοντας ολόκληρες περιοχές κενές και πληγωμένες.
Δε φτάνει όμως μόνο η αλλεργική δερματίτιδα που προκαλείται. Υπάρχουν νόσοι που ο ψύλλος παίζει το ρόλο του ενδιάμεσου ξενιστή – μεταφορέα. Είναι αιμοπρωτοζωονόσοι όπως η ηπατοζωονόσος και η αιμομπαρτονελωση που αποτελούν απειλή για την υγεία αλλά και τη ζωή του κατοικιδίου μας.
Και πάλι θα πρέπει να ξεκαθαριστεί πως μόνο με την πρόληψη μπορούμε να προλάβουμε αυτές τις καταστάσεις μιας και τα συμπτώματα αργούν να γίνουν αντιληπτά.
Κακό σημάδι
Αν το ζώο σας ξύνεται έστω και λίγο.
Αν το τρίχωμά του αραιώνει και πέφτει.
Αν στο δέρμα του παρατηρούνται μικρά μαύρα σημαδάκια σαν να έχετε ρίξει πιπέρι στο ζώο σας.
Αν ο σκύλος δαγκώνει ή γλύφει συνέχεια διάφορα σημεία του σώματός του… τότε μάλλον έχει δεχθεί την επίσκεψη ψύλλου.
Σε πιο άτυχες περιπτώσεις που ο ψύλλος είναι φορέας κάποιας αιμοπρωτοζωονόσου, μπορεί να παρατηρηθούν ανορεξία, πυρετός και κακή διάθεση που γρήγορα μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλη απειλή για τη ζωή του ζώου σας.
Κακό τσιμπούρι!
Δεύτερος μα όχι λιγότερο επικίνδυνος επισκέπτης είναι τα τσιμπούρια. Καφέ ή πράσινα. Μικρά – νηστικά ή μεγάλα όταν έχουν πιει αίμα (σκέτη φρίκη). Μόνα τους ή ολόκληρα τσαμπιά (έλεος) εντοπίζονται πιο εύκολα από τους ψύλλους αλλά δεν πρέπει να αφαιρούνται με το χέρι αφού με το τράβηγμα, μένουν οι δαγκάνες μέσα και δημιουργούνται μικρά ή μεγαλύτερα οζίδια που προβάλουν στο δέρμα του ζώου (εσείς τώρα γιατί ξύνεστε;).
Δεν είναι όμως μόνο τα δερματικά προβλήματα αλλά νόσοι που μπορεί το τσιμπούρι να μεταφέρει στο σκύλο.
Μπορεί ένας σκύλος να έχει πάνω του χίλια τσιμπούρια και ίσως το «μοναδικό» του πρόβλημα να είναι η αναιμία που θα του προκαλέσει η απώλεια αίματος. Αρκεί όμως ένα μολυσμένο τσιμπούρι επάνω του και μπορεί να πάθει Ερλιχία ή Κροτωνική παράλυση.
Τα συμπτώματα σε αυτή την περίπτωση, είναι αμέσως μετά το τσίμπημα συνήθως ήπια και τις περισσότερες φορές περνούν απαρατήρητα. Έξι με επτά μήνες αργότερα εγκαθίσταται αιματολογική νόσος με ποικιλία εκδηλώσεων. Μπορεί να έχουμε επίσταξη, ρινορραγία, βήχα, χωλότητα, ορχίτιδα, οιδήματα και άλλα.
Τις πιο πολλές φορές το κατοικίδιο φτάνει αργά στο ιατρείο και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που απειλείται η ζωή του.
Όπως εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό, θα πρέπει να προλάβουμε αυτούς τους επικίνδυνους επισκέπτες από το να κατοικήσουν πάνω στον τετράποδο φίλο μας. Στην αγορά υπάρχουν διάφορα σκευάσματα με ποικιλία μορφών, που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αντισταθούμε έναντι των εισβολέων. >
Ψεκάστε, σκουπίστε… τελειώσατε!
Τι να κάνετε για να γλιτώσετε το σκύλο σας από τα εξωπαράσιτα.
1. Αντιπαρασιτικά περιλαίμια - κολάρα
Έχουν τη μορφή λουριού που φοριέται στο λαιμό του κατοικιδίου μας. Η διάρκεια ζωής τους ποικίλει από 3 έως 6 μήνες και προστατεύουν γι’ αυτό το διάστημα από τα εξωπαράσιτα. Αρκετά από αυτά καθίστανται ανενεργά με τη διαβροχή είτε στη θάλασσα είτε στο μπάνιο του ζώου, γι’ αυτό θα πρέπει να αφαιρούνται και να επανατοποθετούνται ώστε να μη βραχούν. Η κατάποσή τους είναι τοξική απειλή για το κατοικίδιο, γι’ αυτό θα πρέπει να εφαρμόζονται σχολαστικά ώστε να μην μπορεί το ζώο να τα μασουλήσει. Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι το κολάρο μπορεί να προστατέψει μια μεσαίου μεγέθους φυλή σε όλη την έκταση του σώματός της, δεν μπορεί να εγγυηθεί το ίδιο σε μεγαλόσωμες πολύ τριχωτές ή γιγαντόσωμες φυλές. (Στις διακοπές καλό είναι να έχετε μερικά μαζί σας για ρεζέρβα, αφού θα σας συμβεί συχνά να βραχούν).
2. Διαλύματα σε αμπούλες
Είναι η πιο εύχρηστη λύση απλή στην εφαρμογή της και καθόλου τοξική. Έχει διάρκεια προστασίας 4 με 5 εβδομάδες και συνήθως πωλείται σε τριάδες ώστε να μην ξεμένει ο ιδιοκτήτης εύκολα μέσα στο καλοκαίρι, που μπορεί να βρίσκεται σε διακοπές. Η κατανομή στο σώμα γίνεται μέσω του υποδόριου λίπους, οπότε ένα μειονέκτημά της είναι ότι σε περιοχές όπως τα μεσοδακτύλια διαστήματα που είναι φτωχά σε λίπος η κάλυψη ίσως δεν είναι αρκετά ικανοποιητική.
3. Αντιπαρασιτικά λουτρά
Στο εμπόριο διατίθενται σκευάσματα που συνήθως αφορούν παραγωγικά ζώα και που με προσεκτική αραίωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το λούσιμο του ζώου. Είναι εξαιρετικά τοξικά σκευάσματα για αυτό απαιτείται προσεκτικότατη διάλυση, προσοχή στην εφαρμογή γύρω από ευαίσθητες περιοχές και την αποφυγή κατάποσής τους.
4. Σπρέι
Αρκετά διαδεδομένη μέθοδος με αρκετά όμως προβλήματα στην εφαρμογή της. Είναι σχεδόν αδύνατο να καταφέρεις να ψεκάσεις μια μεγαλόσωμη μακρύτριχη φυλή σε κάθε πόντο του σώματός της. Έχει διάρκεια περίπου ενός μήνα αλλά η εφαρμογή πρέπει να γίνεται σε ανοιχτό χώρο και επιμελώς να διαβρέχεται όλη η επιδερμίδα και όχι μόνο το τρίχωμα του ζώου.
5. Αντιπαρασιτικές σκόνες και χάπια
Σκευάσματα με εξωπαρισιτοκτόνες ιδιότητες που τη μορφή πούδρας μπορεί να τοποθετηθούν πάνω στο τρίχωμα του σκύλου. Η μέθοδος μειονεκτεί, αφού η σκόνη απομακρύνεται εύκολα ακόμα και με το τίναγμα του ζώου, αλλά και τα σκευάσματα είναι εξαιρετικά τοξικά εφόσον καταποθούν. Επίσης υπάρχουν κάποια χάπια που θεωρητικά προσδίδουν κάποια οσμή στο δέρμα του ζώου οπότε τα εξωπαράσιτα δεν πλησιάζουν.
6. Αντιπαρασιτικές ενέσεις
Πολύς κόσμος τις αποκαλεί και «εμβόλιο για τα τσιμπούρια». Γίνονται συνήθως όταν όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει και έχουν διάρκεια περίπου 45 ημερών. Πρέπει να γίνονται εξαιρετικά προσεκτικά ώστε να αποφευχθεί ο πόνος και ο δραματικός κνησμός που προκαλεί η λάθος έγχυση. Τέλος, να σημειωθεί ότι δεν πρέπει να χορηγηθούν σε συγκεκριμένες φυλές αφού μπορεί να προκαλέσουν ακόμα και το θάνατο.
7. Γιατροσόφια
Έχουν διάδοση διάφορες αλχημείες όπως λούσιμο με πετρέλαιο, επιθέματα οινοπνεύματος και κάμφορας και άλλα. Δε χωρά αμφιβολία ότι είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να προκαλέσετε εγκαύματα και τοξίνωση στο ζώο σας.
Με το συνδυασμό λοιπόν κάποιων μεθόδων όπως αμπούλα, ψεκασμός μεσοδακτυλίων και ένα αδιάβροχο κολάρο πιστεύω ότι θα αποφύγετε την παρουσία οποιουδήποτε παρείσακτου
(Ε, αν επιμένετε βάλτε του και ένα σκόρδο για το μάτι!).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ
www.interpet.gr