Θηλαστικό αμφίβιο, πτερυγιόποδο. Ανήκει στην οικογένεια των φωκιδών, που περιλαμβάνει διάφορα είδη μεγάλων ζώων. Μεταξύ αυτών είναι η κοινή ή μοσχοειδής φώκια, ο θαλάσσιος ελέφας ή φώκια η μακρόρινος, η κυστοφόρος της Κασπίας, ο θαλάσσιος βους που ανεβαίνει ως τις λίμνες του Καναδά, η φώκη των αρχαίων που συναντιέται και στο Αιγαίο, η γροιλανδική που έχει μαύρες και άσπρες βούλες στο σώμα της κ.ά.
Οι φώκιες ζουν κύρια στις βόρειες και πολικές θάλασσες και λίμνες. Το σώμα τους έχει σχήμα ατρακτοειδές (σαν αδράχτι) και έχει μήκος από 1,5 μέχρι 3 μέτρα. Έχουν κεφάλι μάλλον μακρουλό, αυτιά δίχως πτερύγια και τρίχες στο ρύγχος χρήσιμες ως όργανα αφής. Το δέρμα τους σκεπάζεται με λεπτό και γυαλιστερό τρίχωμα. Τα μπροστινά τους πόδια καταλήγουν σε 5 δάκτυλα ενωμένα μεταξύ τους σε σκληρή νηκτική μεμβράνη, ενώ τα πίσω πόδια έχουν διεύθυνση και κατασκευή τέτοια που να μοιάζουν με ουρά ψαριού. Οι φώκιες ζουν ομαδικά και είναι γενικά ζώα ήμερα. Κολυμπούν με ευκινησία και αντέχουν πολύ κάτω από το νερό. Ακόμα και τα νεογνά τους είναι αμέσως σε θέση να κολυμπήσουν κάτω από τη στοργική επίβλεψη της μητέρας τους, που άλλωστε τα φροντίζει γενικά με μεγάλη αφοσίωση.
Η φώκια τρώει ψάρια και διάφορα μαλάκια με τη βοήθεια των 30 περίπου γερών και σουβλερών δοντιών της. Αιχμαλωτισμένες εξημερώνονται εύκολα και με εκγύμναση μπορούν να μάθουν διάφορα κόλπα που διασκεδάζουν μικρούς και μεγάλους στα τσίρκα και τα ενυδρεία, όπου τις παρουσιάζουν. Στη στεριά οι φώκιες σέρνονται μάλλον παρά περπατούν. Όταν βρίσκονται έξω από το νερό, ξεκουράζονται πάνω σε παγόβουνα ή στους βράχους των ακτών. Οι ναυτικοί που ταξιδεύουν στις ψυχρές θάλασσες τις ονομάζουν σκύλους της θάλασσας γιατί οι φωνές τους μοιάζουν με γαβγίσματα. Είναι γενικά έξυπνα και χαριτωμένα ζώα.
Ένα όμως είδος φώκιας, ο θαλάσσιος ίππος είναι πολύ ογκώδης και άγριος. Μπορεί να ζυγίζει μέχρι έναν τόνο και έχει δύο τεράστια δόντια που εξέχουν από το στόμα του μέχρι 90 εκατοστά. Γίνεται επικίνδυνος για τα μικρά αλιευτικά, γιατί χιμάει με μανία πάνω τους κατά κοπάδια και προσπαθεί να τα ανατρέψει. Η εμφάνισή του τον κάνει να μοιάζει με ένα πραγματικό τέρας της θάλασσας. Είναι ωστόσο φοβερός υπναράς και περνά τον περισσότερο καιρό του βυθισμένος στον ύπνο. Όταν όλο το κοπάδι κοιμάται, ένας από αυτούς μένει ξύπνιος και αν χρειαστεί δίνει το σύνθημα του κινδύνου με δυνατές φωνές. Όλες οι φώκιες έχουν κάτω από το δέρμα τους ένα παχύ στρώμα λίπους για να τις προφυλάσσει από το πολικό κρύο των περιοχών όπου ζουν.
Εχθροί της φώκιας είναι η αρκούδα, τα μεγάλα αρπακτικά ψάρια, αλλά κυρίως ο άνθρωπος. Αυτός την κυνηγά με δίχτυα, παγίδες και καμάκια, αλλά και με πιο σύγχρονα αλιευτικά μέσα, όπως είναι ειδικά ελικόπτερα και πλοία, χρήσιμα για την επισήμανση των κοπαδιών τους. Από τις φώκιες ο άνθρωπος παίρνει το κρέας τους, που τρώγεται από πολλούς βόρειους λαούς, το λίπος τους, που χρησιμοποιείται στην κατασκευή σαπουνιών, αλλά και για το φωτισμό και τη θέρμανση και το δέρμα τους που είναι πολύτιμο γιατί, λείο και αδιάβροχο όπως είναι, έχει μεγάλη εμπορική αξία. Από τη μεγάλη όμως καταδίωξη πολλά είδη φώκιας εξαφανίστηκαν ή κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Σ' αυτό συντελεί και το ότι η φώκια γεννά μόνο ένα ή δυο μικρά κάθε φορά. πηγή-live-pedia.gr
Οι φώκιες ζουν κύρια στις βόρειες και πολικές θάλασσες και λίμνες. Το σώμα τους έχει σχήμα ατρακτοειδές (σαν αδράχτι) και έχει μήκος από 1,5 μέχρι 3 μέτρα. Έχουν κεφάλι μάλλον μακρουλό, αυτιά δίχως πτερύγια και τρίχες στο ρύγχος χρήσιμες ως όργανα αφής. Το δέρμα τους σκεπάζεται με λεπτό και γυαλιστερό τρίχωμα. Τα μπροστινά τους πόδια καταλήγουν σε 5 δάκτυλα ενωμένα μεταξύ τους σε σκληρή νηκτική μεμβράνη, ενώ τα πίσω πόδια έχουν διεύθυνση και κατασκευή τέτοια που να μοιάζουν με ουρά ψαριού. Οι φώκιες ζουν ομαδικά και είναι γενικά ζώα ήμερα. Κολυμπούν με ευκινησία και αντέχουν πολύ κάτω από το νερό. Ακόμα και τα νεογνά τους είναι αμέσως σε θέση να κολυμπήσουν κάτω από τη στοργική επίβλεψη της μητέρας τους, που άλλωστε τα φροντίζει γενικά με μεγάλη αφοσίωση.
Η φώκια τρώει ψάρια και διάφορα μαλάκια με τη βοήθεια των 30 περίπου γερών και σουβλερών δοντιών της. Αιχμαλωτισμένες εξημερώνονται εύκολα και με εκγύμναση μπορούν να μάθουν διάφορα κόλπα που διασκεδάζουν μικρούς και μεγάλους στα τσίρκα και τα ενυδρεία, όπου τις παρουσιάζουν. Στη στεριά οι φώκιες σέρνονται μάλλον παρά περπατούν. Όταν βρίσκονται έξω από το νερό, ξεκουράζονται πάνω σε παγόβουνα ή στους βράχους των ακτών. Οι ναυτικοί που ταξιδεύουν στις ψυχρές θάλασσες τις ονομάζουν σκύλους της θάλασσας γιατί οι φωνές τους μοιάζουν με γαβγίσματα. Είναι γενικά έξυπνα και χαριτωμένα ζώα.
Ένα όμως είδος φώκιας, ο θαλάσσιος ίππος είναι πολύ ογκώδης και άγριος. Μπορεί να ζυγίζει μέχρι έναν τόνο και έχει δύο τεράστια δόντια που εξέχουν από το στόμα του μέχρι 90 εκατοστά. Γίνεται επικίνδυνος για τα μικρά αλιευτικά, γιατί χιμάει με μανία πάνω τους κατά κοπάδια και προσπαθεί να τα ανατρέψει. Η εμφάνισή του τον κάνει να μοιάζει με ένα πραγματικό τέρας της θάλασσας. Είναι ωστόσο φοβερός υπναράς και περνά τον περισσότερο καιρό του βυθισμένος στον ύπνο. Όταν όλο το κοπάδι κοιμάται, ένας από αυτούς μένει ξύπνιος και αν χρειαστεί δίνει το σύνθημα του κινδύνου με δυνατές φωνές. Όλες οι φώκιες έχουν κάτω από το δέρμα τους ένα παχύ στρώμα λίπους για να τις προφυλάσσει από το πολικό κρύο των περιοχών όπου ζουν.
Εχθροί της φώκιας είναι η αρκούδα, τα μεγάλα αρπακτικά ψάρια, αλλά κυρίως ο άνθρωπος. Αυτός την κυνηγά με δίχτυα, παγίδες και καμάκια, αλλά και με πιο σύγχρονα αλιευτικά μέσα, όπως είναι ειδικά ελικόπτερα και πλοία, χρήσιμα για την επισήμανση των κοπαδιών τους. Από τις φώκιες ο άνθρωπος παίρνει το κρέας τους, που τρώγεται από πολλούς βόρειους λαούς, το λίπος τους, που χρησιμοποιείται στην κατασκευή σαπουνιών, αλλά και για το φωτισμό και τη θέρμανση και το δέρμα τους που είναι πολύτιμο γιατί, λείο και αδιάβροχο όπως είναι, έχει μεγάλη εμπορική αξία. Από τη μεγάλη όμως καταδίωξη πολλά είδη φώκιας εξαφανίστηκαν ή κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Σ' αυτό συντελεί και το ότι η φώκια γεννά μόνο ένα ή δυο μικρά κάθε φορά. πηγή-live-pedia.gr